همانژیوم‌ کبدی چیست ؟
همانژیوم کبدی همانژیوم کبدی رایج ترین نوع تومور کبدی است.
این ضایعات کلافه های عروقی خوش خیم هستند که در اثر تجمع غیر طبیعی عروق بوجود می آیند.
بیشترین سن تشخیص همانژیوم کبدی 30 تا 50 سالگی میباشدو شیوع آن در زنان 3 برابر بیشتر از مردان می باشد .
همانژیوم کبدی در برخی موارد ممکن است از زمان تولد وجود داشته باشد، اما می‌تواند در هر مرحله‌ای از زندگی فرد نیز ایجاد شود.
علت دقیق همانژیوم کبدی هنوز مشخص نشده است و دراکثرموارد بطور اتفاقی کشف شده و نیاز به درمان ندارد.
همانژیوم های کبدی اغلب منفرد بوده و اندازه کوچکتر از 5 سانتیمتر دارند و در لوب راست کبدی قرار دارند ولی ممکن است متعدد باشند.
در بیشتر افراد مبتلا، توده حاصل از همانژیوم کبدی، هرگز رشد نخواهد کرد و هرگز هیچ علائم و نشانه ای را بروز نمی دهد. اما در تعداد کمی از افراد، همانژیوم کبدی رشد می کند و موجب بروز عوارض شده که نیاز به درمان دارد.
علایم همانژیوم‌ کبدی
همانژیومها معمولا کوچک و بدون علامت هستند و افراد مبتلا به ندرت دچار علائم می‌شوند، اما اگر یک همانژیوم بزرگتر از 4 سانتی‌متر باشد، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
• درد عمدتا در قسمت فوقانی سمت راست شکم
• نفخ
• تهوع
• بی اشتهایی
• درد
• احساس پری پس از غذا خوردن
همانژیوم‌های بزرگ کبدی ممکن است خود به خود و یا بعد از ضربه دچار پارگی شوند که این مسئله می‌تواند در عملکرد اندام‌های داخلی تداخل ایجاد کرده و موجب خونریزی در شکم یا تشکیل لخته خون شود.

عوامل خطری که موجب ایجاد همانژیوم کبدی میشوند:
• سن: همانژیوم در کبد می تواند در هر سنی تشخیص داده شود. اما آن ها اغلب در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی تشخیص داده می شوند.
• جنسیت: زنان 3 برابر بیشتر از مردان با خطر ابتلا به این بیماری مواجه هستند.
• بارداری: زنانی که باردار هستند، نسبت به زنانی که هرگز باردار نشده اند، به احتمال بیشتری ممکن است همانژیوم در کبد آن ها تشخیص داده شود. در طی حاملگی اندازه همانژیوم کبدی بزرگتر میشود.
• مصرف استروژن: زنانی که هورمون درمانی جایگزینی را برای درمان علائم یائسگی استفاده می کنند، نسبت به زنانی که از این درمان استفاده نمی کنند، با احتمال بیشتری ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
تشخیص همانژیوم

روش های تشخیصی شامل موارد زیر است:
• سونوگرافی
• سی تی اسکن
• ام آر آی

درمان همانژیوم
اگر همانژیوم کبد کوچک باشد و علائم و نشانه ای ایجاد نکند، معمولا نیازی به درمان ندارد. در این شرایط معمولا پزشکان آزمایشات دوره ای را برای بررسی وضعیت رشد توده و بزرگ شدن آن تجویز می کنند.
مواردی که همانژیوم کبدی نیاز به درمان دارد:

1) بزرگ باشد و موجب درد و ناراحتی بیمار شود.
2) با اثر فشاری روی اعضا مجاور ایجاد مشکل نماید.
3) احتمال پارگی زیاد باشد.
4) درد مداوم داشته باشد.

روش های درمان:
• جراحی برداشتن همانژیوم کبدی: اگر بتوان همانژیوم را به راحتی از کبد جدا کرد، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن توده توصیه کند.
• روش متوقف کردن جریان خون به همانژیوم: دو راه برای متوقف کردن جریان خون این توده وجود دارد. بستن شریان اصلی (بستن شریان کبدی) و یا تزریق دارو به داخل شریانی که به آن (آمبولیزاسیون شریانی) منتهی می شود. این درمان به بافت سالم کبد آسیبی نمی رساند. زیرا کبد می تواند خون را از دیگر رگ های اطراف خود جلب کند.
امبولیزاسیون کبد تحت هدایت آنژیوگرافی و با بی حسی موضعی انجام می شود.
پس از تزریق ماده حاجب و تایید محل همانژیوم ، مواد مسدود کننده بداخل شریان همانژیوم تزریق شده و همواره با تصویربرداری مراحل انجام عمل چک می گردد .
امبولیزاسیون همانژیوم کبد بدون برش جراحی و فقط با ایجاد یک شکاف چند میلیمتری روی کشاله ران انجام می شود و بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی آثاری از شکاف باقی نمی ماند و نسبت به جراحی مزایای قابل توجهی دارد.
مزایای امبولیزاسیون شامل عدم نیاز به بیهوشی، بازگشت سریع بیمار به زندگی عادی، عود کمترو خونریزی و عوارض کمتر در مقایسه با جراحی میباشد.
• تزریق مستقیم از راه پوست به داخل همانژیوم: یکی از روشهای موثردردرمان تومورهای کبدی تزریق مواد سوزاننده اسکلروزان به صورت مستقیم از راه پوست به داخل تومورمی باشد از مزایای این روش امکان رساندن داروها به ناحیه مورد نظر بدون عوارض جذب عمومی بدن می باشد.